Vrijdag 11 juni 2004
Mooie dag om te vertrekken, Tim opgehaald in Nederland, busje volgeladen met tent en 2 feathers (Scrappie zat er al in), onze brol erbij en nog even een lichte middagmaaltijd nuttigen zodat onze koelkast vrij is van bederfelijke waren die we niet konden meenemen en dan... op weg ! Pas na 100 km kom ik erachter dat ik de kabel voor de camera naar de laptop vergeten ben, dju toch !
Onderweg net voor de Franse grens nog de puinhopen van een waarschijnlijk over de kop gegane mobilehome over de middenberm van de snelweg uitgespreid zien liggen, de bestuurder werd reeds intens verzorgd, gelukkig geen lange file.
We nemen de Pride Of Calais van P&O, prijs voor een elfdaags retour met 3 man in een auto: 362,70 Euro AUW. 
Lekker in de Horizon Lounge Bar genieten van het uitzicht,thee en koffie.
De rit in de UK ging vlot, alhoewel de heuveltjes en het geladen de topsnelheid beperkten tot 100km/u,niet snel, zeker niet in vergelijking met de normale rijsnelheid op de hoofdwegen.De stop aan  de services van South Mimms gebeurde wel om 23u10 lokale tijd, een uur later dan geplanned.

Om half 9 opgestaan in South Mimms en na een hartig ontbijt vertrokken. Lekker de M6 naar Liverpool pakken... maar onderweg pikten we plotseling een GSM-hulpkreetje op van Mike Lambert die op de M40 zat en de weg naar de camping niet wist en vroeg of hij ons op de M6 kon inhalen om gezamelijk door te karren. Dus bij Hilton Park gestopt en onder het genot van een paar megasize koppen koffie op hem gewacht. Tim besloot bij Mike in de wagen te kruipen (waarschijnlijk vanwege de airco ?). Terug onderweg een half uurtje in de file gestaan om de gevolgen van een mooie kop-staartbotsing te kunnen aanschouwen en dan weer lekker op tempo. Nou, tempo... ons Deukendoosje kan maar 120 en het was deze keer wel volgeladen. En Mike zich achter ons maar verbijten...
Eenmaal Liverpool voorbij was het zoeken naar de camping. Net voor een (voor ons begrepen we naderhand) belangrijk kruispunt belde Mike ons om te vragen of we wel juist zaten. Natuurlijk rijden we prompt verkeerd !
Via Mike's betere landkaart dan maar verdergereden en uiteindelijk kwamen we dan toch aan. Alle vogels waren echter al gaan vliegen... het was 16 uur en de show begon in Liverpool om 18.30 en dat bleek toch nog een uurtje rijden ver. In rekordtempo (20 minuten !!!) en in een meer dan stevige stevige bries de tent opgezet, gelukkig kent Tim de tent van zijn ouders heel goed.
Tegen 16.50 vertrokken we naar Liverpool edoch ik had alleen maar een straatnaam gevonden van de zaal waar we moesten wezen. Een andere Brit die er ook nog was heeft ons via zijn GPS-systeem proberen te loodsen maar reed falikant verkeerd en we hebben nog een uur in Liverpool zitten rondrijden voor we uiteindelijk (om 18.00 uur !) aan de Liverpool Olympia aankwamen. Ondertussen was onze koppeling kuren aan het vertonen en waren Mario's zenuwen er grondig aan.
Al goed eind goed. Maar hoe komen we nu terug in de camping ?

Zaterdagavond 12 juni 
De show werd geopend door Splinter (NL), Mute (GB) en Tsunami (DE). Natuurlijk moest Tsunami de Duitse eer hooghouden door te winnen !
Omdat Dantomkia bij zijn failsafe-test vrijdag z'n speedcontrollers doorbrandde ging Mike jury zijn.
We vernamen ook dat Leo's gloednieuwe Scudo problemen had met starten als de motor warm is. Zou het dan toch aan het Engelse weer liggen ?
Jeroen was zo vriendelijk om mij wat oordopjes te bezorgen want een stand in de zaal verkocht fluitjes met flitsende LED-jes en het volume van de presentatie wou daar nog bovenuit komen. Aaaaah.... zalige stilte....
Bij de featherweights mocht Tim het genoegen smaken om met Bonx te winnen van Dizzy Tilly, Scorpion Junior en Pushability ! Tough As Nails bevestigde zijn reputatie als betrouwbare doordouwer, wat Revolution 3, Hammerhead, Mute, Scraptosaur, Hades en Tsunami tot hun grote schande mochten ondervinden. De maidentrip van Gravity 4 - "built in 38 hours"- ging niet zo schitterend en hij reed bovendien ook nog eens de put in tot jolijt van Behemoth en Delldog.
Tijdens het massagevecht aan het einde van de avond reed Scrappie ook de put in en toen hij wou flippen sprongen de elastieken tethers los wat het publiek zeer vermaakte.
Om 22 uur vloog de boel dicht en moesten we terug naar de camping. Daar we wat wantrouwig stonden tegenover onze koppeling besloten Mario en ik met Mike mee te rijden en ons deukendoosje in de steeg achter de zaal te laten staan.
In de camping werd er dan nog uitgebreid nagebiert rond de gezellig ambiance van enkele supergrote kampeerlampen maar uw dienares kroop toch onmiddelijk in haar nest. Ik weet wel dat Mario,desondanks gesloopte zenuwen en een hopeloos slaaptekort door de nacht-dag wissel  is komen slapen toen de zon opkwam. Waarom moet hij bijna altijd de boel mee afsluiten?

Zondagmiddag 13 juni
Met veel moeite ontwaken, maar een vriendelijk kopje kofie van de nog vriendelijkere Duitsers en Zwitsers kon me er snel weer bovenop brengen. Onder een stralend zonnetje -"Ze light ! Ze light ! Itz killink me !"- reden we terug naar Liverpool waar ons een onaangename verrassing wachtte: blijkt dat tijdens de nacht iemand de ruit aan de bestuurderskant had ingeslagen en een poging had ondernomen om via de kabels onder de stuurkolom te starten. Blijkbaar was de poging vruchteloos maar ondertussen zaten we wel letterlijk met de brokken ! Het vreemdste van al is dat er niets maar dan ook niets gestolen is !!! De nieuwe autoradio/cd-speler en de boxen, cd's, al onze supersoakers en Carlijns spullen/featherweight, onze elektisch gekoelde frigobox, een volle gereedschapskist, een grote fles Leffe Blond (voor Mevrouw Kane)... alles onaangeroerd.
Steve van Roaming Robots was zo vriendelijk om mij even naar het politiekantoor te brengen want de heren en dames flikken namen natuurlijk op een zondagochtend de telefoon niet op. De agent van dienst was vriendelijk maar sprak met een nogal zwaar accent, gelukkig kon Steve wat vertalen, en de agent beloofde ons om langs te komen voor de vaststellingen zodra zijn patrouille begon. Ondertussen ging Mario een oplossing zoeken voor het kapotte raam want we denken niet dat er veel garages in Engeland autoruiten van dat type hebben (Subaru E10 ?). Een mooie grote plak polycarbonaat -een mm of 2 dik- van de Roaming Robots bracht uitkomst en het werd snel en vakkundig door Kane (Behemoth) Thomas (Delldog) en Mario in de deur geplaatst. Wat gaffatape voor de stabiliteit en het kan ermee door. Hopelijk, want de vervangende ruit ligt in Vlaanderen. Als het te erg blijkt kunnen we UPS ter hulp roepen en het desbetreffende stuk glaswerk laten opsturen.

Ondertussen begon de show van 12 tot 14 uur zonder ons en ik heb begrepen dat Gravity 4 nu wel wat beter presteerde (en toch weer de put inging, maar dit keer wel tegenstribbelend), Hammerhead ook gereden heeft, Bonx letterlijk zijn kop verloor en TAN weer eens won. En bleef winnen. 
Ik heb eindelijk mijn eigen foto's op de laptop kunnen dumpen dankzij Niels' extern geheugending. Hij kreeg meteen mijn cartoon- en fantasy artverzameling in de ruil.
De politie-agent kwam langs om mij een map met het dossiernummer van de klacht tegen onbekenden te geven en nam meteen de gelegenheid te baat om een kijkje te nemen in de pits, iets waar Steve met genoegen aan meehielp. (De politie is je beste vriend enzo...)

Tussen 14 en 15.30 uur vergaderden de voorzitters van het FRA, DRG en GRA over verdere internationale samenwerking. Ik stond in voor de notulen. Daarna gaf Steve van Roaming Robots een cursus tech-check aan Mario, Leo en Erich (en nog een Duitser, even navragen).

De show van 16 tot 18 uur... 
Hades deed het dan toch eens prima tegen Mute en Gravity 4 ! En de finale tussen Tough As Nails, Behemoth en Kan-Opener werd spannend toen TAN in de Pit terechtkwam maar er op eigen kracht weer terug uitreed. Vervolgens dumpte TAN Kan-Opener in de Pit en ontdekte Behemoth een klein logistiek probleempke omdat Kan-Opener z'n scoop had vastgedrukt - het ding kwam niet meer naar beneden ! Moeilijk als het frame ertussen zit hehhehheh... Het werd uiteindelijk een Judges' Decision waarbij TAN tot overwinnaar werd uitgeroepen. Het publiek was er niet blij mee. Maar wijlie juichen... De Nederlanders gingen namelijk naar huis met alle 3 trofeeen naar huis. Hoezo dominantie ?
Het GRA beloonde de mensen van Roaming Robots op gastvrij-duitse manier door hen allen een pakketje met een flesje -bier voor de mannen en wijn voor de vrouwen- met een kleine versnapering erbij te schenken.

Bij het vertrekken werden TAN, Scraptosaur, Gravity 4 en Splinter in Leo's Scudotje gepropt wat een nadelige invloed had op zijn groundclearance. Dan zochten we vrolijk een Pizzahut op, de familie van der Meer besloot hun maaltijd in de camping te nuttigen maar Leo, WJ, Niels, Jeroen, Mario en ik bleven ons ter plaatse volproppen omdat er een kittig dienstertje werkte. Mario's pogingen om haar adres of telefoonnummer te scoren (hopen jonge vrijgezellen in het DRG !) liepen helaas op niets uit.
Onderweg naar de camping merkten we dat Engeland de voetbalmatch tegen Frankrijk verloren had: politie bij een pub en een menigte wanhopige vriendinnetjes/vrouwtjes in actie.

Op de camping werd er dan verder gebiert. Eerst ontdekte Mario dat hij zijn jas en dus ook GSM niet meer kon vinden, maar een snel paniektelefoontje naar Jonno bevestigde dat het immer efficiente Roaming Robots de jas en GSM reeds in bewaring hadden en dat we het in Newark konden terugkrijgen.
WJ testte het grasveld maar Gravity's batterijen waren jammer genoeg te snel leeg. Tim haalde dan zijn antweight Death By Accident boven en bierblikjes leerden vliegen.
Dan testte WJ zijn flipper, en een vol bierblikje steeg ter hemel om dan in een sproei van bierschuim te eindigen. Metertje of 6 omhoog, moet kunnen ! 1 eigenaardig feit: hoe leger het blikje hoe minder hoog het gaat.

Tim's verslag over de antweights:
Antomkia en Death By Accident. In het kort: iets leerde vliegen en het was geel/zwart.